நான் கடவுள் - திரைவிமர்சனம்.

தற்போதைய வியாபார தமிழ் சினிமாவில், விளிம்பு நிலை மனிதர்களின் வாழ்கையை இவ்வளவு தத்ரூபமாய் படமெடுக்கும் தைரியம் பாலாவுக்கு தவிர வேறு யாருக்காவது வருமா என்பது சந்தேகமே..

உடல் ஊனமுற்ற, மனநிலை பிழன்ற, வயதான, பிச்சைகாரர்களின் வாழ்கையில் உள்ள ஆழ் சோகத்தையும், வேறு வழியில்லாமல் தங்களுடய கதி இது தான் என்று ஏற்றுக் கொண்டு, அதற்குள் சந்தோஷமா இருக்க முயற்சிப்பதும், என்று அவர்க்ளின் வாழ்கையை நம் கண்முன்னே அவர்களை அறிமுகப்படுத்தும் முதல் காட்சியிலேயே நம்மை கதிகலங்க வைத்துவிட்டார் பாலா.

சிறு வயதில் ஜோசியர்களின் பேச்சை கேட்டு காசியில் விட்டுவிட்டு வரப்பட்ட ருத்ரனை தேடி அவனின் அப்பாவும், தங்கையும், காசியில் அலைவதில் ஆரம்பிக்கிறது கதை. ருத்ரன் பிணங்களுடன் வாழும் ஒரு அகோரனாய் மாறியிருக்க, தன்னையே கடவுள் என்று சொல்லி கொள்ளும், எதிரில் வருபவர்கள் நல்லவனா, கெட்டவனா என்று அறியும் ஆற்றல் பெற்றவனாய் ஆங்காரமாய், ஓங்காரத்தோடு நிற்கிறான் ருத்ரன். அவனை தன்னுடன் அழைக்க, ருத்ரனின் குரு போய் எல்லா பந்தங்களையும் அறுத்து வா.. நீ வர வேண்டிய நேரத்தில் உன்னை அழைக்கிறேன் என்று கூறி அனுப்பி வைக்கிறார்.

கண் தெரியாத நன்றாக பாட்டு பாடும் ஒரு குருட்டு பிச்சைகாரியை போலீஸ் துணையோடு தங்கள் பிச்சைகார கும்பலில் சேர்த்து கொண்டு பிச்சையெடுக்க, அவளின் மானத்துக்கு ஆபத்து வரும் போது, ருத்ரன் கடவுளாய் எவ்வாறு காப்பாற்றுகிறான் என்பது கதை.

ருத்ரனாய் ஆர்யா.. உடல் மொழி ஒத்துழைத்த அளவுக்கு கண்கள் ஒத்துழைக்கவில்லை. ஆனாலும் மனிதரின் டெடிகேஷனை பாராட்ட வேண்டும். கோர்ட்டில் ஜட்ஜுடன் பேசும் காட்சியிலும், போலீஸ் ஸ்டேஷனில் பேசும் காட்சியிலும், சண்டை காட்சிகளிலும் அவரின் ஆக்ரோஷமும், வெறியும் நம்மை பதை பதைக்க வைக்கிறது.

குருட்டு பிச்சைக்காரியாய் பூஜா.. இவருக்கு வாழ்நாளெல்லாம் தேடினால் கூட இப்படி ஒரு பாத்திரம் கிடைக்காது. கொஞம் கூட மிகைப்படுத்த படாத நடிப்பு, முதல் காட்சியிலிருந்து பார்த்த்தும் ஒரு பிச்சைகாரி தெரிகிறாளே தவிர பூஜா தெரியவில்லை. அது அவரின் நடிப்புக்கு ஒரு பானை சோற்று பதம். க்ளைமாக்ஸில் ஏற்கனவே கோரப்பட்டு கிடக்கும் அவரை மேலும் கோரப்படுத்தப்பட்டு அவர் பேசும் காட்சிகளில் கைதட்டல் பெறுகிறார். விருது கிடைத்தால் ஆச்சர்யபடுவதற்கில்லை.

பிச்சைகாரர்களை மேய்க்கும் முருகன், திருநங்கை பெண், அவர்களின் தலைவன், போலீஸ் இன்ஸ்பெக்ட்ர், அந்த போலீஸ் ஏட்டு, உடல் ஊனமுற்ற அம்பானி பற்றி பேசும் சிறுவன், இரண்டு கை, கால் இல்லாத எப்போது கண் மூடி, வாய் பேசாதிருக்கும் சாமியார், சாமியார் என்று சொல்லிக் கொண்டு தலைமறைவு வாழ்க்கை வாழும் சாமியார்கள், கீச்சு குரல் சாமியார்,சாமி வேடமிட்டு பிச்சையெடுக்கும் குறை கொண்ட பெண்கள், என்று நிஜ பிச்சைகாரர்களை நம் கண்முன்னே வாழ விட்டிருக்கிறார்கள். ஜெயமோகனின் உழைப்பு தெரிகிறது.


இளையராஜாவின் இசையில் காசியில் ஆரம்பிக்கும் பாடலும், பிச்சை பாத்திரம் பாடலும் சுகம், ரசிகர்கள் பெரிதும் எதிர்பார்த்த மாதா உன் கோயிலில் பாடல் படத்தில் இல்லை. பிண்ணனி இசை சூப்பர் என்று சொல்வது இளையராஜாவுக்கே டார்ச் அடிப்பது போல வழக்கம் போல் ராஜா ராஜாதான்.

ஆர்தர்.எ.வில்சனின் ஒளிப்பதிவு கூடவே வாழ்ந்திருக்கிறது. அதிலும் அந்த சுரஙக் பாழைடைந்த மண்டபத்தில் அவரின் லைடிங்கும், அந்த மண்டபத்தின் டாப் ஆங்கிள் ஷாட்களிலும், சண்டை காட்சிகளில் கூடவே சண்டையிடும் ஒளிப்பதிவையும் பாராட்ட வார்த்தைகளே இல்லை. எக்ஸலண்ட்.

ஜெயமோகனின் வசனங்கள் பல இடங்களில் கூர்மை, வசனம் பேசுகிறார்கள் என்கிற உணர்வை எழுப்பிடாத இயல்பான வசனங்கள், ”எத்தனை நாள்தான் இப்படியே பிச்சையெடுக்கிறது. நானும் நாலு உருப்படி வாங்கி உனை மாதிரி ஓனராகவேண்டாமா..?”
போடா.. பிச்சைகாரபயலே என்று ஒருவன் திட்ட, அதற்கு நீ மட்டும் அம்பானி புள்ளையா என்று பேசும் சிறுவனின் மூலம் விளிம்பு நிலை மனிதர்களின் எதிர்கால கனவுகளையும், பொது அறிவையும், க்ளைமாக்ஸில் பூஜா பேசும் வசனங்களில் எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் தெரிகிறார்.

கவிஞர் விக்ரமாதித்தன் மனநிலை குன்றிய குழந்தையை அந்த கும்பலில் வைத்து காப்பாற்றும் ஒரு பிச்சைகாரர். ஒரு நிலையில் கடவுளை ‘தேவிடியா பையன்’ என்று திட்டுகிறார். ஆனால் அந்த இடத்தில் தவராய் படவில்லை. ஏனென்றால் நமக்கு மிகவும் உரிமையிருக்கும் ஒருவரிடம் மட்டும்தான் அவர்களால் கையாலாகத நிலையில் இருக்கும் போது, ஆற்றாமையில் திட்டுவோம் அதன் வெளிப்பாடுதான் அது. நல்ல நடிப்பு,

அழகன் தமிழ்மணி ருத்ரனின் அப்பாவாக வந்திருக்கிறார். அவ்வப்போது அடிப்பட்ட பார்வை பார்பதை தவிர ஒன்றும் பெரிசாய் எதுவுமில்லை. அமமாவாக பாரதி பெரிதாய் சொல்லிக் கொள்ளும்படியாய் ஒன்றுமில்லை.

இப்படி கவனித்து, கவனித்து செதுக்கிய கேரக்டர்களும், காட்சிகளூம், விழலுக்கு இறைத்த நீராய், கதையின் நாயகனுக்கோ, நாயகிக்கோ.. மற்ற கேரக்ட்ர்களுக்கோ எந்தவித தொடர்பில்லாமல் திரைக்கதை நகர்வதால் நமக்கு படத்தோடு ஒட்ட முடியவிலலை. படம் பூராவும், ஒரு பக்கம் கடவுளே நாந்தான் என்று அலறும் ருத்ரன் ஒரு புறம், மறுபுறம் கடவுள் நமக்கு நல்ல வழி காட்ட மாட்டாரா என்று ஏங்கும், கடவுளை நம்பும், நம்பாத விளிம்பு நிலை மனிதர்கள். நான் சாமியில்லை, மேலே உள்ளவன் தான் சாமி என்று ஒரே ஒரு மந்திர உச்சாடனத்திலிருந்து புரிந்து கொள்ளும் சாமியார், வில்லன்களை கொன்று தூக்கி கொண்டு போகும் ருத்ரன் அவர்களின் பிணங்களை என்ன செய்தான்? அகோரனான அவன் கண்டிப்பாய் அவற்றை தின்றிருப்பான். ஏற்கனவே இந்த க்ளைமாக்ஸ் வெளிபட்டுவிட்டதால் வேறு வ்ழியில்லாமல் பாலா பூஜாவை எறித்திருக்கிறார்.

பாலாவின் பலமே அவரின் கதாநாயக கேரக்டர்கள்தான். வழக்கிலிருந்து மாறுபட்ட கேரக்டர்களை உருவாக்கிவிட்டு அதற்கேற்றார்போல் திரைக்கதை அமைப்பது. நான் கடவுள் படத்தில் அவர் ‘மடேலென்று’ சறுக்கிவிட்டார் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.

ஜெயமோகனின் ஏழாவது உலகம் நாவலையே முழுக்க, முழுக்க எடுத்திருக்கலாம், எதற்காக ஒரு சூப்பர நேச்சுரல் ருத்ரன் கேரக்டர்? பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் தன்னால் எங்கே விட்டோம் என்று தெரியாமல் அலையும் தகப்பனுக்கு, ருத்ரனை பார்த்ததும் ஞாபகம் வருவது ’என் புள்ளைய எனக்கு தெரியாதா” என்பதெல்லாம் சரியான ஜல்லியடிப்பு. பூஜாவிடம் நீ வயசுக்கு வந்திட்டியான்னு கேட்கும் பிச்சைகார தலைவன், அவளை பாலியல் பலாத்காரம் செய்யாமல் கடைசிவரை பாதுகாப்பது படத்தின் இயல்பு நிலைக்கு மாற்றான காட்சிகள். விளிம்பு நிலை மனிதர்களிடம் இருந்த டீடைய்லான கேரக்டரைஷேசன் ருத்ரனிடம் இல்லை என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.

பாலா சார் இன்னும் எத்தனை நாளைக்குதான் பழைய காமெடி என்கிற பெயரில் எம்.ஜி.ஆர், சிவாஜி பாடல்களை வைத்து பாடி மிமிக்கிரி செய்து படத்தை ஓட்டுவீர்கள். அந்த காட்சிகள் படத்துக்கு எந்த விதத்தில் உதவியிருக்கிறது என்றே புரியவில்லை. அதே போல் நாம் டிரைலரில் பார்த்த மொத்த காட்சிகளே காசி காட்சிகள்.. இதிலும் ஏமாற்றமே..

இப்படி எழுதுவது எல்லாமே உங்களின் படங்களை எங்கள் தலைமேல் தூக்கி வைத்து கொண்டாடிய உரிமையில்தான்.

எப்போதுமே நான் என்கிற வார்ததை அகந்தையை கொடுத்து, அவனை சரிக்கவும் செய்யும்.
அது “நான் கடவுள்” பாலாவுக்கும் பொருந்தும்.

நான கடவுள் - யாருக்காக..?????


Blogger Tips -கலைஞர் வாழ்க பதிவை படிக்க இங்கே அழுத்தவும்


உங்கள் ஓட்டை தமிழ்மணத்திலும், த்மிலிஷிலும் குத்துங்க.. எசமான் குத்துங்க..